หน่วยความจำสำรอง

หน่วยความจำรอง
แรมเป็นหน่วยความจำหลักบางส่วนที่ใช้งานไม่สามารถเก็บโปรแกรมหรือข้อมูลไว้นานได้ เพราะเมื่อปิดเครื่องหรือไฟฟ้าดับ ข้อมูลที่เก็บอยู่ในแรมจะหายไป ดังนั้นจึงต้องมีหน่วยความจำรองเพื่อใช้เก็บข้อมูลที่ต้องการใช้งานต่อ และหากต้องการใช้งานเมื่อไรก็จะถ่ายจากหน่วยความจำรอง มาเก็บไว้ที่หน่วยความจำหลักที่เป็นแรมเพื่อให้หน่วยประมวลผลทำงาน หน่วยความจำรองที่ใช้กันในระบบคอมพิวเตอร์มีหลายประเภท
1 แผ่นบันทึก (floppy disk หรือ diskette) ไมโครคอมพิวเตอร์ส่วนใหญ่มีหน่วยขับแผ่นบันทึก (diskdrive) อย่างน้อย 1 ตัว แผ่นบันทึกที่นิยมใช้ ปัจจุบันมีขนาด 3.5 นิ้ว ตัวแผ่นบันทึกเป็นแผ่นบางฉาบผิวด้วยสารแม่เหล็กอยู่ในกรอบพลาสติกแข็ง เพื่อป้องกันการขีดข่วนการเก็บข้อมูลจะทำโดยบันทึกลงไปที่ผิวของแผ่น ปกติใช้ได้ทั้งสองด้าน หัวอ่านของเครื่องขับจึงมีสองหัว แผ่นจะหมุนด้วยความเร็วคงที่ หัวอ่านวิ่งเข้าออกเพื่ออ่านข้อมูลในตำแหน่งที่อยู่ที่ต้องการ ผิวที่ใช้เก็บข้อมูลจะแบ่งเป็นวงเรียกว่า แทร็ก (track)แต่ละแทร็กจะแบ่งเป็นช่องเก็บข้อมูล เรียกว่า เซกเตอร์ (sector) แผ่นบันทึกขนาด 3.5 นิ้ว มี ความจุ 1.44 เมกกะไบต์ ในอดีต มีการใช้แผ่นบันทึกขนาด 5.25 นิ้ว ซึ่งมีความจุ 1.2 เมกะไบต์
2 ฮาร์ดดิสก์ จะประกอบด้วยแผ่นบันทึกแบบแข็งที่เคลือบสารแม่เหล็กหลายแผ่นเรียงซ้อนกัน หัวอ่านของหน่วยขับจะมีหลายหัว ในขณะที่แผ่นบันทึกแต่ละแผ่นหมุน หัวอ่านจะเคลื่อนที่เข้าออกเพื่ออ่านข้อมูลที่เก็บบนพื้นผิวแผ่น การเก็บข้อมูลในแต่ละแผ่นจะเป็นวง เรียกแต่ละวงของทุกแผ่นบันทึกไซลินเดอร์ (cylinder) แต่ละไซลินเดอร์จะแบ่งเป็นเซกเตอร์ แต่ละเซกเตอร์เก็บข้อมูลเป็นชุด ๆ ฮาร์ดดิสเป็นอุปกรณ์เก็บข้อมูลที่มีความจุมาก ขนาดของฮาร์ดดิสก์มีความจุเป็นเมกะไบต์ถึงจิกะไบต์ เช่น ฮาร์ดดิสก์ความจุ 850 เมกะไบต์ หรือ 1.2 จิกะไบต์ การเขียนอ่านข้อมูลบนฮาร์ดดิส จะกระทำเป็นเซกเตอร์และเขียนอ่านได้เร็วมาก เวลาที่ใช้ในการวัดการเข้าถึงข้อมูลมีหน่วยเป็นมิลลิวินาที
3 เทปแม่เหล็ก เป็นอุปกรณ์ที่มีการใช้กันมานานแล้ว ลักษณะของเทปเป็นแถบสายพลาสติก เคลือบด้วยสารแม่เหล็ก เหมือนเทปบันทึกเสียง เทปแม่เหล็กใช้สำหรับเก็บข้อมูลจำนวนมาก มีการจัดเก็บและเรียกค้นข้อมูลแบบเป็นลำดับ การประยุกต์เน้นใช้สำหรับสำรองข้อมูลเพื่อความมั่นใจ เช่น ถ้าฮาร์ดดิสเสียหาย ข้อมูลในฮาร์ดดิสอาจสูญหายได้ จึงจำเป็นต้องเก็บสำรองไว้ ในอดีตใช้เทปม้วนใหญ่ แต่ปัจจุบันการผลิตเทปทำได้ดีมากขึ้น ตลับเทปที่ใช้กับคอมพิวเตอร์จึงมีขนาดเล็กลงมาก เรียกว่า เทปคาร์ทริดจ์ (cartridge tape) เทปแม่เหล็กมีความจุต่อม้วนสูงมาก จึงนิยมใช้สำหรับสำรองข้อมูลจำนวนมาก การสำรองข้อมูลโดยทั่วไป มักจะกำหนดตามสภาพการใช้งานเป็นระยะเวลา เช่น สำรองข้อมูลทุกสัปดาห์ หรือสัปดาห์หนึ่งสำรองข้อมูลหนี่งครั้ง การสำรองข้อมูลแต่ละครั้งอาจใช้เวลาหลายสิบนาที
4 แผ่นซีดี วิวัฒนาการของการใช้หน่วยความจำรองได้ก้าวหน้าขึ้นเป็นลำดับปัจจุบันได้มีการประดิษฐ์แผ่นซีดี (Compact Disk :CD) ใช้ในการเก็บข้อมูลจำนวนมากการเก็บข้อมูลบนแผ่นซีดีใช้หลักการทางแสง ทำให้สามารถเก็บข้อมูลแบบดิจิตอลได้แผ่นซีดีที่นิยมใช้มาก เป็นแผ่นซีดีที่อ่านได้อย่างเดียว จึงเรียกกันว่า ซีดีรอม (CD ROM) ข้อมูลที่บันทึกจะถูกบันทึกมาจากโรงงานผู้ผลิตเหมือนการบันทึกเพลงหรือภาพยนตร์ข้อเด่นของแผ่นซีดีคือ ราคาถูก จุข้อมูลได้มาก สามารถเก็บข้อมูลหรือโปรแกรมได้มากกว่า 600 เมกะไบต์ต่อแผ่น แผ่นซีดีมีเส้นผ่านศูนย์กลางประมาณ 5 นิ้ว